Eddy Lie - "De wassende regenboog", Uitgeverij Oost en West, Utrecht, 2000 - 48 blz. - ISBN 90-805504-1-8
Er zijn vele manieren om kennis te nemen van de wijze waarop 'Indische Nederlanders' omgaan met hun
worteling in of worsteling met twee culturen. Een niet zo voor de hand liggende keuze is het lezen van, in dit geval, de poëzie
van Eddy Lie. Daarmee is niets miszegd, integendeel. De keus mag dan niet zo voor de hand liggen, zij is de moeite
méér dan waard. Lie maakt er geen geheim van te wortelen in de Gordel van Smaragd, al gebruikt hij deze benaming niet. De
lezer proeft in bijna elk gedicht latente heimwee naar dit Verloren Paradijs. Soms vraagt men zich zelfs af of het verre
thuisland niet geïdealiseerd wordt.
De beginstrofe van het gedicht met de veelzeggende titel "Zelfoverwinning" is kenmerkend voor de strijdlust
waarmee de dichter zijn 'bestaan in twee werelden' - en überhaupt zijn 'bestaan' beleeft:
laat je niet kisten
als blijkt dat alles
anders is
dan je dromen
Lie's poëzie komt over als een poging de twee zielen die in hem huizen te verenigen. Hij probeert
ze te bezweren, ze te laten versmelten:
er loopt een lijn
vanuit het oosten
vanuit het westen
daar waar ze samenkomen
komen ze in mij
een ontmoeting
één zijn
van oost en west
Het schrijven van poëzie kan daadwerkelijke emancipatie of integratie niet vervangen. De dichter heeft
die taak ook niet. Weliswaar hoopt hij door het te verwoorden het verworden van dat streven te voorkomen, maar als
dichter is daarmee zijn taak wel voldoende omschreven. Wat hij daarbij, daarnaast, daarbuiten, doet overschrijdt en
overschrijft zijn dichterschap. Lie wil met zijn bundel een gezicht en een stem geven aan de Indische gemeenschap in Nederland,
een zwijgende minderheid - maar wel de grootste in onze (wat sommigen ook mogen beweren) multiculturele delta.
Ja, Holland
ik geef jou mijn melatibloem
Heel herkenbaar (ik denk aan mijn Indische vrienden) is het rekbare van de Indische tijd:
zoals de tijd
jam karet *)
zich laat rekken
*) rekbare tijd, het niet precies op tijd komen, de gewoonte om het niet zo nauw te nemen met afspraken
(JB)
Je kan je als 'westerling' kwaad maken of beseffen dat het ook zijn aardige, positieve kanten heeft. Voor
ons is een uur gelijk is aan 60 'wetenschappelijk' nauwkeurig afgemeten minuten. Voor hen is een uur een kort deel van
de dag om je althans een beetje te kunnen oriënteren in de tijd...
Ondanks de emigratie voelt de dichter zich niet ontworteld, althans weet hij zijn wortels te plaatsen:
ik heb een naam
een geboortegrond
zodat hij zich geborgen weet. Maar de twijfel knaagt:
ben ik een vreemde voor jou
ben ik een vreemde voor mijzelf?
Naar mijn mening is dit bundeltje in de wassende regenboog van 'allochtone' en 'multiculturele' publicaties een geheel
eigen kleurrijk deeltje, dat zeker niet over het hoofd mag worden gezien. Wie meer wil weten over de dichter en de Indische
gemeenschap waarin zijn poëzie wortelt, kan terecht op de website van Eddy Lie.
De bundel "De wassende regenboog" is hopelijk nog verkrijgbaar bij Boekhandel van Stockum in Den Haag (waar anders!) en
bij de uitgever, Oost en West in Utrecht (tel. 030-2963854), of via e-mail bij de schrijver (
eddy.lie@XXwxs.nl of elie@XXprettel.nl) (Wel de XX weglaten, deze staan er om SPAM tegen te gaan.)
© Jan Bontje 2000/2004
