COLUMNS & CURSIEFJES
BEULEN
Home
In vredesnaam
Aso
Prometheus bevrijd
NEE
ELFBOEKENTOCHT
KAPPEN MET KAPPEN!
DE DOLLAR
LEEGTE
ALLOCHTOON
CHRISTENEN MET VISIE
BLOED EN BODEM
DE VONK
EEN MACHTIG WAPEN
HOMO UNIUS LIBRI
BESTWETERS
EQUUS PUBLICUS
BEULEN
LA MORTE NON CONTA
AANDEEL
HUTSPOT
LEVE DE POËZIE
MENSEN STRALEN OVERAL
UNICITEIT
HET LAND AAN ORANJE
E PLURIBUS UNUM
ESPERANTO
HOOP
MIDNIGHT SPECIAL

Eindelijk is het zover. Mijn smoezen sorteren geen effect meer. Hij moet er nu echt aan geloven. Mijn goede vriend gaat voor de bijl. Of juister, onder de zaag. Het is een martelwerktuig van jewelste dat een kennis - met opmerkelijk veel leedvermaak - uitleent voor het beulswerk. Met tegenzin stap ik met mijn moordtuig op hem af. Nietsvermoedend wiegt hij zijn vlammend blad op deze heldere herfstdag. Het krentenboompje, vereeuwigd in de eerste haiku waarmee ik als dichter naar buiten durfde treden, wordt een kopje kleiner gemaakt. Het is even aanpoten maar dan ligt de tuin bezaaid met stammen, takken, twijgjes en losgetrild blad. De overgebleven stronken staan te bibberen van de kou. De amanogawa lacht heimelijk nu zij het hoogste woord heeft in de tuin. Nou, dat zullen we dan weleens zien! Binnen een mum van tijd is onze Japanner gekortwiekt. Nu nog een enkele dode tak van de goudenregen afzagen. Wat klein sprokkel- en bezemwerk en de tuin is winterklaar.

Mijn enige troost over het lot van het krentenboompje is dat hij in het voorjaar weer zal uitlopen. Mooier dan ooit. Maar snoeien blijft beulen.

© Jan Bontje 2001

(Eerder geplaatst in Weekblad Spijkenisse 30-10-2001)

(Voor een fotogedicht van het krentenboompje, zie de website POËGRAFIE van Henk de Jong en Jna Bontje. Foto: Henk de Jong; bontje (haiku): Jan Bontje)