In de prehistorie verspreidden de eerste mensachtigen zich vanuit Afrika en Azië over de hele wereld. Ook wat nu Nederland heet kwam aan de beurt. Zo komt iedereen uit het buitenland.

Eeuwen later kwamen Bataven, Friezen en Saksen uit wat nu Duitsland heet. De meisjes van toen deden het ook met Romeinse soldaten. Daar bleef de allochtone invloed niet bij. In de vroege middeleeuwen kwamen goedschiks of kwaadschiks Noormannen, Franken, Angelsaksen en Bourgondiërs. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog lagen hier, in meer dan één opzicht, Spaanse, Duitse, Schotse, Engelse en Waalse soldaten, maar vestigden zich ook Vlaamse (Antwerpse) kooplieden. Franse Hugenoten vluchtten in de zestiende eeuw naar deze lage landen. Portugese en Spaanse Joden volgden in de zeventiende eeuw. Weer later kwamen, min of meer vrijwillig, Duitse landarbeiders in de hooitijd naar Nederland om gras te maaien - de hannekemaaiers. Tijdens de Eerste Wereldoorlog lieten we Belgische vluchtelingen toe. Later in die eeuw en in onze eenentwintigste eeuw vestigen zich ten slotte mensen uit letterlijk alle windstreken. De Canadezen van Trees en haar vriendinnen, maar ook Duitsers, Polen, Georgiërs en Amerikanen. Na de onafhankelijkheidstrijd van de Republiek kwamen Indische Nederlanders, spijtoptanten en Molukkers uit Indonesië. Vluchtelingen uit Hongarije volgden na de opstand in 1956. We haalden gastarbeiders uit Italië, Spanje, Marokko en Turkije. Rijksgenoten kwamen uit Suriname, de Nederlandse Antillen, Papoeas uit Nieuw Guinea. Vluchtelingen uit Chili, Ghana, Somalië, voormalig Joegoslavië, Iran, Irak, Afghanistan en nog vele honderden andere nationaliteiten.

Nederland is altijd multi-etnisch en multicultureel geweest. Een smeltkroes van opvattingen en culturen, kleuren en geuren, rangen en standen, waaruit een fijn land ontstond. Wie raaskalt er dan over oorspronkelijke Nederlanders en allochtonen?

© Jan Bontje 2002

(Eerder geplaatst in Weekblad Spijkenisse 1 mei 2002)